‘Hoe is de rouwbrief ontstaan’
Bij het overlijden stuurt de familie een rouwbrief. De eerste voorlopers van de bekendmaking van een overlijden en de uitnodiging om de uitvaart bij te wonen dateren uit 1700. Dat waren in die tijd nog handgeschreven brieven om de familie van het overleden familielid op de hoogte te brengen. In de 18e eeuw werd het een gebruik in vooral adellijke kringen. De handgeschreven doodsbrieven werden vanaf dat moment door de eerste gedrukte rouwbrieven vervangen.
Er zijn overigens geen echte vaste regels over wat er in de rouwbrief moet staan. Maar vanaf de eerste handgeschreven versie tot de huidige gedrukte exemplaren is het gebruikelijk de naam en voornamen van de overledene, hun geboorteplaats en -datum, en de plaats en datum van het overlijden op te nemen. Ook de naam van de echtgenoot/echtgenote of weduwe/weduwnaar en de namen van kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen krijgen een vermelding. Tot slot bevat de rouwbrief ook een rouwadres: het adres van de overledene of van de kinderen en de gegevens van de afscheidsplechtigheid.
Vroeger kreeg de rouwbrief een dikke zwarte rand maar dat gebeurt nauwelijks nog. Tegenwoordig zijn de uitvoeringsvormen van een rouwbrief eindeloos en kiezen steeds meer mensen voor een persoonlijk ontwerp met of zonder foto van de overledene en een eigen begeleidende tekst. De digitale mogelijkheden zijn hiervoor natuurlijk ook een uitkomst. En over digitaal gesproken, door de komst van whatsapp en social mediakanalen is iedereen nu heel snel van het overlijden van iemand op de hoogte. Toch heeft dat eigenlijk nog geen effect op het versturen van papieren rouwbrieven. Dat blijven we denk ik nog tot in lengte van jaren doen.
Heb je ook een vraag aan mij? Je kunt mij mailen maar je vraag ook onder dit bericht plaatsen.