24/7 hoe dan?
Het zal voor iedereen duidelijk zijn dat ik geen negen tot vijf baan heb. Mensen houden zich als het gaat om doodgaan nu eenmaal niet aan reguliere openingstijden. Onregelmatigheid is dan ook één van de belangrijkste kenmerken van het werk van een uitvaartverzorger. Je moet ertegen kunnen dat een dag altijd anders kan verlopen dan gepland. Of dat je op een feestje zit en je weggeroepen wordt. Of dat je bijvoorbeeld heerlijk in je bed ligt te dromen van lange bergwandelingen, en de koebellen verdacht veel op de ringtonen van je telefoon beginnen te lijken. Dat is dan even omschakelen, maar dat is niets in vergelijking met het verdriet waar de persoon aan de andere kant van de lijn mee te maken heeft.
Overigens komt een overlijden voor mij niet altijd onverwacht. Immers, steeds vaker is er al contact met de partner of een familielid geweest. Vervolgens word ik over de gezondheidstoestand van de persoon op de hoogte gehouden en weet je dat ‘het telefoontje’ elk moment kan komen. En als dat telefoontje dan komt schiet ik in de ‘regelstand’. Ik laat als dat nodig is de overledene ophalen of anders een koelplaat brengen. En dan volgt het gesprek ter plaatse om de uitvaart te organiseren.
Het spreekt voor zich dat ik ook wel eens écht vrij ben. In dat geval is er altijd nog mijn collega die mijn taken waarneemt. Kortom, de telefoon wordt altijd opgenomen. En dat is voor alle partijen een rustgevende gedachte. Toch?