Hoe gaat nu een uitvaart in coronatijd?
Gerard stelde mij deze vraag omdat hij wel over de maatregelen had gehoord maar zich afvroeg hoe ze nu in de praktijk worden toegepast. Ik heb inmiddels al een flink aantal uitvaarten, zowel crematieplechtigheden als begrafenissen onder het nieuwe regime uitgevoerd en het valt voor niemand mee. Voor wie het (nog) niet weet, er mogen maximaal dertig mensen bij de uitvaart aanwezig zijn. In de aula of in de kerk moet iedereen op anderhalve meter afstand van elkaar zitten. En dat juist op het moment dat iedereen elkaar het liefste wil omarmen, knuffelen en vasthouden.
Desondanks kunnen we er met elkaar toch een mooi, warm en liefdevol afscheid van maken. Dat begint al met de rit van de rouwauto richting de laatste rustplaats. We maken nu meestal een wat langere rit langs plekken die voor de overledene dierbaar zijn geweest. Die route kan worden gedeeld zodat men bij het langsrijden van de rouwauto een laatste groet kan brengen. Let op, dit mag overigens geen georganiseerde erehaag zijn waardoor meerdere mensen bij elkaar gaan staan. Verder kan je bij de rouwkaart een zogenoemd retourkaartje steken. Daarop kan de ontvanger zijn of haar herinnering aan de overledene opschrijven. Tijdens de uitvaart worden deze kaartjes vervolgens voorgelezen. Of op de rouwkaart een tijdstip vermelden dat iedereen een kaarsje aansteekt. De meeste begraafplaatsen en crematoria hebben trouwens de mogelijkheid voor opname van de plechtigheid of om de plechtigheid rechtstreeks te streamen zodat deze ook thuis te volgen is.
Na afloop van de uitvaart is het condoleancemoment met koffie en cake nu niet mogelijk. Ook dat is best een gek moment. Men zwaait naar elkaar, geeft elkaar een handkus en gaat weg. Er zijn locaties die na afloop een tasje met koffie, thee en een plakje cake of saucijzenbroodje voor de gasten klaarzetten. De gasten kunnen het dan van tafel pakken en meenemen om het in de auto te nuttigen. Een goede service maar leuk is anders. Innovatief zijn we in deze tijden trouwens wel. Zo is inmiddels de eerste drive-trough condoleance een feit. Familie, vrienden en kennissen die niet bij het afscheid kunnen zijn nemen vanuit de auto afscheid. De familie en de uitvaartkist met de overledene staan buiten opgesteld en men rijdt langs. Eenmaal bij de kist groet je vanuit de auto de nabestaanden en wenst ze veel sterkte. Ik ben het met je eens, het is surrogaat en ik zal blij zijn wanneer de achterblijvers elkaar weer in de armen kunnen vallen. Het is allemaal al triest genoeg.